PROTODISPATCH
A monthly digital publication of artists’ dispatches on the life conditions that necessitate their work.
12 EYLÜL, 2024
12 EYLÜL, 2024
ANTI-AGING AND HUMAN CONTAMINATION
From the ubiquity of Botox and plastic surgery to far more niche and extreme attempts to battle the effects of aging, artist Lynn Hershman Leeson reflects on the human obsession with youth and immortality. Now, with new serums being developed that use an individual’s DNA, these technologies go beyond surface interventions in human biology. Could the age-old quest for immortality be closer at hand? What questions should we be asking?
A co-commission of Protodispatch and Lux Magazine
Lynn Hershman Leeson
ในรูปแบบภาษาไทยโดย GroundControl
Artist Lynn Hershman Leeson has spent a career being herself, examining her transformations over 83 years alongside society’s unrealistic and bizarre expectations of women. Working largely from San Francisco has brought her close to Silicon Valley, and her interpretations of technological developments from AI to biotech have cemented her reputation as an incisive analyst of how culture evolves…or doesn’t.
In this text, a collaboration between Lux Magazine and Protodispatch, Hershman Leeson speaks about the ideas behind a body of work devoted to anti-aging, a compulsion that reaches back to quests for the Holy Grail of immortality.
—Editors
Narcissism is an easy word. Particularly if, as an artist, you're using your own image. But really, I use myself as a vehicle.
From 1973-1978, I created an alter ego named Roberta Breitmore, which began with a work called “Roberta’s Construction Chart.” It showed Roberta’s face, describing what makeup she wore and how she acted in her job or at home. It revealed how her face changed over time and what she did to try to stay young. But I don’t think it worked (staying young). And I still don’t. I haven’t seen anyone who really looks younger because of skincare or surgery. They just look different.
Ten or 12 years ago, I was thinking about true immortality and how important genetic engineering was becoming to humanity because it had the capacity to create new species and fundamentally change us by modifying cellular structures. Scientists have had success using children's DNA to make new organs. Doctors can output these organs on a 3D printer and insert them into a human body.
As I was studying this phenomenon, I was invited to create a project at the House of Electronic Art in Basel, Switzerland, in 2018. I decided to transform the museum into a genetic engineering lab, working with a group of local scientists including the biochemist, Dr. Thomas Huber. The success of our work in this lab was remarkable; we were able to create an antibody that could “identify, expose, and combat toxins in the circulatory system”1 that biotech giants like Novartis had not been able to produce. Subsequently, I began meeting other scientists, like Dr. George Church (the father of synthetic biology), Dr. Anthony Atala (inventor of the bioprinter), and Dr. Elizabeth Blackburn (who isolated the telomere or aging gene). All of them were dealing, in some way, with immortality and anti-aging, from work that confronted the devastating impacts of contaminated water on the lifespan of the human body to work that more obviously preyed on human vanities.2
Botox and fillers and facelifts may change your appearance, but as Roberta discovered, nothing on the market can actually stave off aging. These scientists, though, were using our own DNA to make new cells to replace aging ones with younger versions of themselves. This wasn’t just a logical progression from surgical or surface attempts to stave off the impacts of living life; it was an attempt to change biology and chemistry. It was a leap.
Beginning around 2015, serums that included these DNA-specific, younger cells started being produced and injected into subjects.3 I was interested in getting such a serum made from my own DNA. But serum made with human DNA is not yet readily available in the United States or Europe. It has been tried with cats and rats but not yet humans. In China, though, it has recently been made available to humans, and there, they are injecting these serums into people. I haven’t been able to find any documentation of the results.
I thought that having a sculpture that comprises a refrigerated vial of my own DNA serum — a sort of narcissism to be sure — would help us think about important questions. I sent a sample of my DNA to a lab in China, and they sent back the vial of serum that is now the sculpture, Eternally Yours (2023). The serum contains young cells that can start the aging process all over again if I inject it. I’m probably not going to do that, but I’m curious to know what happens to people who use this serum over time. Will they ever be able to stop taking it, and what will happen if they do? Do they feel different? With this kind of anti-aging, can life actually be extended? By how much? The work marks a moment in time when the possibility of not aging is unfolding. And simultaneously, it signals a reckoning: We may have contaminated this planet beyond repair. Just when we’re learning to touch endless life, will our very species, and planet, begin to die?
* * *
การต้านความชราและการแปดเปื้อนของมนุษย์
จากการโบท็อกซ์และศัลยกรรมพลาสติกที่พบเห็นได้เต็มไปหมด จนถึงการพยายามต่อต้านความชราแบบแหวกแนวและสุดโต่ง ศิลปิน ลินน์ เฮอร์ชแมน ลีสัน (Lynn Hershman Leeson) เขียนสะท้อนความคิดว่าด้วยความหมกมุ่นของมนุษย์ที่มีต่อความเยาว์วัยและความเป็นอมตะ ในขณะนี้ที่เซรั่มพัฒนามาถึงจุดที่สร้างขึ้นจากดีเอนเอของแต่ละบุคคลโดยเฉพาะ เทคโนโลยีเหล่านี้ล่วงล้ำไปไกลกว่าการดัดแปลงชีวภาพของมนุษย์ในระดับพื้นผิวแล้ว แต่ภารกิจแสวงหาความเป็นอมตะที่มีมาแต่โบราณกาลกำลังจะจบลงแล้วหรือไม่? มีคำถามอะไรที่เราควรจะต้องถามบ้าง?
จากการร่วมมือระหว่าง Protodispatch และ Lux Magazine
โดย ลินน์ เฮอร์ชแมน ลีสัน (Lynn Hershman Leeson)
ลินน์ เฮอร์ชแมน ลีสัน (Lynn Hershman Leeson) คือศิลปินผู้ทำงานอยู่กับการเป็นตัวของเธอเองมาตลอดเส้นทางอาชีพ เธอสำรวจการเปลี่ยนแปลงของตัวเองมาตลอด 83 ปี ท่ามกลางความคาดหวังที่ทั้งแปลกประหลาดและไม่สมจริงของสังคมที่มีต่อผู้หญิง เธอใช้เวลาทำงานส่วนใหญ่อยู่ในซานฟรานซิสโก จึงทำให้ใกล้ชิดกับ ซิลิคอนแวลลีย์ (Silicon Valley) [แหล่งรวมเทคโนโลยีชั้นสูงและนวัตกรรมในสหรัฐฯ] มุมมองการตีความของเธอเรื่องพัฒนาการทางเทคโนโลยีตั้งแต่เอไอ ไปจนถึงเทคโนโลยีชีวภาพ ได้สร้างชื่อเสียงของเธอในฐานะนักวิเคราะห์ที่เฉียบคมเกี่ยวกับพัฒนาการ หรือการไม่พัฒนา ของวัฒนธรรม
ในบทความซึ่งมาจากความร่วมมือระหว่าง Lux Magazine และ Protodispatch นี้ เฮอร์ชแมน ลีสัน กล่าวถึงแนวคิดเบื้องหลังผลงานชุดหนึ่งที่อุทิศให้กับการต่อต้านความชรา ความหมกมุ่นที่ย้อนกลับไปถึงการแสวงหาจอกศักดิ์สิทธิ์ที่มาแห่งความเป็นอมตะ
—บรรณาธิการ
การหลงตัวเองเป็นคำอธิบายง่าย ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณเป็นศิลปินที่ใช้ภาพของตัวคุณเอง แต่ในความเป็นจริงแล้ว ฉันใช้ตัวเอง ในฐานะพาหนะหนึ่ง
ตั้งแต่ช่วง 1973 - 1978 ฉันสร้างตัวตนสมมติชื่อ โรเบอร์ตา ไบรท์มอร์ (Roberta Breitmore) ซึ่งเกิดขึ้นพร้อมกับผลงาน "Roberta's Construction Chart" ที่แสดงใบหน้าของ Roberta พร้อมคำอธิบายว่าเธอแต่งหน้าอย่างไรและเธอปฏิบัติตัวอย่างไร ในที่ทำงานหรือที่บ้าน มันเผยให้เห็นว่าใบหน้าของเธอเปลี่ยนแปลงตามกาลเวลาไปอย่างไร และเธอทำอะไรบ้างเพื่อพยายามรักษาความเยาว์ไว้ แต่ฉันไม่คิดว่ามันได้ผล (การรักษาความเยาว์) และฉันก็ยังคิดเช่นนั้น ฉันไม่เคยเห็นใครที่ดูอ่อนวัยลงจริง ๆ เพราะผลิตภัณฑ์ดูแลผิวหรือการผ่าตัด พวกเขาแค่ดูแตกต่างออกไป
เมื่อ 10 หรือ 12 ปีที่แล้ว ฉันคิดเกี่ยวกับความเป็นอมตะที่แท้จริง และความสำคัญของการวิศวกรรมพันธุกรรมที่มีขึ้นเรื่อย ๆ ต่อมนุษยชาติ เพราะมันมีศักยภาพในการสร้างสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์ใหม่และเปลี่ยนแปลงพวกเราถึงขั้นพื้นฐาน ด้วยการปรับเปลี่ยนโครงสร้างระดับเซลล์ นักวิทยาศาสตร์ประสบความสำเร็จในการใช้ดีเอนเอของเด็กสร้างอวัยวะใหม่แล้ว แพทย์สามารถสร้างอวัยวะเหล่านี้ด้วยเครื่องพิมพ์ 3 มิติและใส่เข้าไปในร่างกายมนุษย์ได้ด้วย
ในขณะที่ฉันกำลังศึกษาปรากฏการณ์นี้ ฉันได้รับเชิญให้ไปทำโครงการที่ House of Electronic Art ในเมืองบาเซิล ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ในปี 2018 ฉันตัดสินใจเปลี่ยนพิพิธภัณฑ์ให้กลายเป็นห้องปฏิบัติการพันธุวิศวกรรม โดยทำงานร่วมกับกลุ่มนักวิทยาศาสตร์ในท้องถิ่น ที่ประกอบไปด้วยนักชีวเคมีอย่าง ดร. Thomas Huber ข้อค้นพบจากการทำงานในห้องปฏิบัติการของเรานี้น่าทึ่งมาก เราสามารถสร้างแอนติบอดีที่สามารถ "ระบุ เปิดเผย และต่อสู้กับเหล่าสารพิษในระบบไหลเวียนโลหิต" [1] ซึ่งบริษัทเทคโนโลยีชีวภาพระดับยักษ์ใหญ่อย่าง Novartis ก็ยังไม่สามารถผลิตได้เลย หลังจากนั้น ฉันได้พบกับนักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆ เช่น ดร.จอร์จ เชิร์ช (George Church) (บิดาแห่งชีววิทยาสังเคราะห์) ดร. แอนโธนี อาทาลา (Anthony Atala) (ผู้คิดค้นเครื่องพิมพ์ชีวภาพ) และ ดร. อลิซาเบธ แบล็กเบิร์น (Elizabeth Blackburn) (ผู้แยกสารเทโลเมียร์ (telomere) หรือยีนแห่งความชราออกจากยีนอื่น ๆ) ในแง่หนึ่ง พวกเขาทุกคนทำงานอยู่กับความเป็นอมตะและการต่อต้านความชรา ตั้งแต่งานที่ต่อสู้กับผลกระทบอันร้ายแรงของน้ำปนเปื้อนที่มีต่อช่วงชีวิตของร่างกายมนุษย์ ไปจนถึงงานที่เผชิญหน้ากับความทะนงตนของมนุษย์อย่างชัดเจน [2]
โบท็อกซ์ ฟิลเลอร์ และการศัลยกรรมใบหน้า อาจเปลี่ยนรูปลักษณ์ของคุณได้ แต่สิ่งที่โรเบอร์ตาค้นพบ คือไม่มีผลิตภัณฑ์ใดเลย ที่จะยับยั้งความชราไว้ได้จริง อย่างไรก็ตาม นักวิทยาศาสตร์เหล่านี้ก็ได้ใช้ดเอนเอของพวกเรา สร้างเซลล์ใหม่มาทดแทนเซลล์ที่แก่ชราแล้ว เป็นเวอร์ชั่นใหม่ที่เด็กกว่าของตัวมันเอง นี่ไม่ใช่แค่พัฒนาการทางด้านหลักการ จากความพยายามที่จะหยุดยั้งผลกระทบจากการใช้ชีวิตในระดับผิวเผินหรือเพียงด้านศัลยกรรมเท่านั้น แต่มันเป็นความพยายามสร้างความเปลี่ยนแปลงระดับเคมีและชีววิทยา มันคือการก้าวกระโดด
ตั้งแต่ช่วงปี 2015 เซรั่มที่มีส่วนผสมของพวกเซลล์อ่อนวัยแบบเฉพาะสำหรับดีเอนเอนั้น ๆ เริ่มถูกผลิตขึ้นและฉีดเข้าไปในร่างกายของผู้ทดลอง [3] ฉันสนใจที่จะสร้างเซรั่มแบบนี้จากดีเอนเอของตัวเอง แต่เซรั่มที่ทำจากดีเอนเอของมนุษย์นั้นยังไม่มีให้ใช้ในสหรัฐอเมริกาหรือยุโรป มันมีการทดลองกับแมวและหนูมาแล้ว แต่ก็ยังไม่มีการทดลองกับมนุษย์ อย่างไรก็ตาม มันเพิ่งถูกนำมาใช้กับมนุษย์ในประเทศจีน พวกเขากำลังฉีดซีรั่มเหล่านี้เข้าไปในผู้คนที่นั่น ฉันยังไม่สามารถหาเอกสารใดๆ มาศึกษาเกี่ยวกับผลลัพธ์ของมันได้
ฉันคิดว่าการทำประติมากรรมจากขวดเซรั่มแช่เย็นที่ทำจากดีเอนเอของฉันเอง — เป็นความหลงตัวเองนั่นแหละ — จะช่วยให้เราคิดถึงคำถามสำคัญ ๆ ได้ ฉันส่งตัวอย่างดีเอนเอของฉันไปยังห้องปฏิบัติการในจีน และพวกเขาส่งขวดเซรั่มกลับมา และตอนนี้มันกลายเป็นประติมากรรม Eternally Yours (2023) เซรั่มนี้มีเซลล์อ่อนวัยที่จะสามารถเริ่มต้นการแก่ชราลงใหม่ได้ หากฉันฉีดมัน ฉันคงไม่ทำแบบนั้น แต่ฉันอยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคนที่ใช้เซรั่มนี้เมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาจะหยุดใช้มันได้หรือไม่ และจะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาหยุด พวกเขาจะรู้สึกแปลกแตกต่างไปไหม ชีวิตจะสามารถยืดยาวออกไปได้จริงไหมด้วยวิธีต่อต้านความชราแบบนี้ แล้วจะยืดไปได้นานแค่ไหน ผลงานชิ้นนี้เป็นบันทึกแห่งช่วงเวลา ที่โอกาสแห่งการไม่แก่ชรากำลังเผยโฉมมันออกมา และในขณะเดียวกัน มันก็ส่งเสียงร้องเรียกการประเมินครั้งใหม่: เราอาจได้แปดเปื้อนโลกใบนี้จนมันเกินการเยียวยาแล้ว ในขณะที่เรากำลังจะพบสัมผัสกับชีวิตอันไม่มีที่สิ้นสุด สปีชีส์ของเรา และโลกของเรา กำลังจบชีวิตลงหรือไม่
Footnotes:
- From my forthcoming book about my work, which is untitled as of yet.
- See https://www.live.novartis.com/... regarding the innovations that emerged from the project in which I collaborated with Dr. Thomas Huber, and this article https://futurism.com/neoscope/biotech-startup-antiaging-gene-therapy-dementia-patients about a far less ethical project.
- https://www.newyorker.com/maga...